แม้วันนี้จะเพิ่งเป็นวันเริ่มต้นของเดือนกุมภาพันธ์ แต่ดูเหมือนหลายคนกำลังพยายามหาสิ่งดีๆ สวยงามมาเตรียมไว้ให้กับคนที่มีความหมายของตนเอง แน่ล่ะ นี่มันเป็นเดือนที่คนบนโลกนี้กะเกณฑ์ให้มันเป็นเดือนสัญลักษณ์ของความรักนั่นเอง
ฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งที่กำลังหาสิ่งดีๆให้กับเพื่อนๆเช่นกัน สิ่งที่ฉันหาไม่ใช่ดอกกุหลาบสีแดง หรือการ์ดที่มีคำหวานๆใส่ไว้ ฉันเลือกได้บทความที่มีความหมาย ซึ่งแน่นอน มันสะกิดใจฉันก่อนคนอื่น จึงแน่ใจว่า หากเพื่อนๆได้อ่าน ก็คงจะช่วยให้ทุกคนมีความสุขในช่วงเวลาแห่งความรักปีนี้แน่นอน
บทความนี้เป็น Forward Mail ที่ฉันเก็บไว้นานแล้ว และก็ลืมไปแล้วด้วย วันนี้เมื่อมาอ่านทบทวนดูอีกที ก็ทำให้ฉันรู้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านมาเสียจริง ฉันมีข้อคิดดีๆอยู่กับตัวแท้ๆ แต่ยังละเลยและปล่อยให้ความทุกข์เข้ามาครอบงำความรู้สึกอยู่นาน แถมยังทำตัวเป็นภาระให้แก่เพื่อนๆอีกต่างหาก
ไม่นานมานี้ เพื่อนคนหนึ่ง ปลอบใจฉัน ด้วยคำพูดที่ว่า “ วันนี้ต้องมีความสุขแล้วนะ สิ่งที่ผ่านมาเปรียบเหมือนเราได้เดินข้ามสะพานแห่งความทุกข์มาแล้ว อย่าหันกลับไปมองมันอีก ดูซิ ...ฝั่งนี้มีเพื่อนๆรออยู่ ทุกคนพร้อมจะอยู่เคียงข้างเสมอ”
โชคดีที่การสนทนานี้เกิดขึ้นทางโทรศัพท์ เพราะมิฉะนั้น เขาคงเห็นสายน้ำตาที่ไหลพร่างพรูออกมาจากตาฉัน และนี่คือเหตุผลที่ฉันเกลียดการปลอบโยน หรือแสดงความเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง ( แต่การเก็บความรู้สึกไว้ในใจนานๆ มันก็เหมือนกับภูเขาไฟที่กำลังก่อตัววันแล้ววันเล่า เวลาที่มันระเบิดออกมา อาจดูเลวร้าย แต่มันจบ น้ำตาก็เช่นกัน หากรู้สึกเศร้าเสียใจแล้วล่ะก็ ขอแนะนำให้ร้องไห้ออกมาเสียเลย จะได้จบๆไป )
ที่ต้องพูดเรื่องคำปลอบของเพื่อน ก็เพื่ออยากจะขอบคุณในความรักที่เพื่อนมีให้ แต่เมื่อมองดูตัวเองแล้ว ฉันไม่ควรทำตัวเป็นภาระให้เพื่อนๆ หรือคนรอบข้างเลย เพราะเพื่อนคงไม่สามารถปลอบเราไปได้ตลอดชีวิต เพื่อนเองก็มีความสุขของตัวเองที่จะต้องค้นหาเช่นกัน ใครจะรู้ล่ะว่า ขณะที่เขาปลอบเรานั้น เพื่อนมีความสุขหรือไม่
บทความที่ฉันพบวันนี้ เป็นข้อคิดที่สอนฉันให้หาความสุขให้ตัวเอง ด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องคอยหวังจากใคร ไม่ต้องเป็นภาระให้ใคร ลองอ่านดูซิ
ขอให้มีความสุขในวันแห่งความรัก....ทุกท่าน
ขอขอบคุณเจ้าของMail ดีๆฉบับนี้
แม้จะไม่ทราบว่าคือใคร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น