บ้านป้าLily หลังนี้เปิดไว้เพื่อให้เป็นที่ที่เพื่อนๆมานั่งตั้งวงคุยกันด้วยเรื่องที่เราชอบ
โดยมีป้า Lily มานั่งเล่าเรื่องที่ดีมีประโยชน์ แถมสนุกสนานให้ฟังอีก
วันที่ท้องฟ้าสดใสในเวลาแดดร่มลมตกไม่มีอะไรดีไปกว่าการมานั่งที่ ชานเรือนของบ้านป้าLily อีกแล้ว


ยินดีต้อนรับทุกท่านจ๊ะ

วันอาทิตย์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2557

Na Na Jungle - My Secret Garden .



เวลาเบื่ออะไรรอบตัวมากๆ ฉันจะใช้วิธีเดินหนีจากไปสักพัก  พอให้คิดถึงแล้วค่อยกลับมาใหม่  วิธีนี้จะช่วยให้สุขภาพจิตดีตลอดเวลา  ไม่ต้องทนกับสิ่งที่ทำให้เครียด  แหล่งกบดานที่จัดเป็น Safe House ของฉันมีหลายแห่ง  แต่ครั้งนี้ฉันเลือกที่จะเดินทางขึ้นเหนือ เพื่อมาหาคนรู้ใจแถวเชียงใหม่

แม้จะแอบมาแบบเงียบๆ แต่พอถึงสนามบินเชียงใหม่  ผี Facebook ที่สิงอยู่ในตัวก็ทำให้ฉันอด checkin ไม่ได้  และหลังจากนั้นก็มีคำแนะนำเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวของเชียงใหม่พรั่งพรูมาจากบรรดามิตรสหาย ซึ่งป่านนี้คงรู้ตัวแล้วว่า ฉันมิได้ไปตามแผนที่ที่พวกเขาส่งมาให้เลย

นั่นเพราะ คนที่ฉันมาหาทั้งสองคนนี้ มิใช่เป็นแค่น้องรัก แต่ยังเป็น  “กูรู้ “ ในเรื่องอาหารการกิน ชนิดที่ หากถามว่าร้านนี้ไปอย่างไร  เธอจะมองเห็นไปถึงหม้อ ชาม ราม ไห ในครัวของร้านทีเดียว  ชีวิตฉันที่เหลืออยู่ในเชียงใหม่วันนี้จึงขอมอบไว้ให้อยู่ในอุ้งมือของเธอทั้งสองแต่โดยดี
“ กูรู้” ทั้งสองนางนี้มีนามว่า Guzzie Ang  และ Kaewkiriya  Lauhabandhu    ฉันเรียกสองนางนี้ว่า  กัซ  กับ หนูแก้ว  ทันทีที่รู้ว่าฉันเข้ามาอยู่ในอาณาจักร์ของเธอ  ทั้งสองก็จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาดูแล  โดยกิจวัตรประจำทุกวันจะเริ่มด้วยคุณกัซซี่ มีหน้าที่มารับไปกินอาหารเช้า เจ้าอร่อย  ฉันจึงไม่เคยได้ชิมอาหารเช้าของโรงแรมที่พักเลยสักวัน ( เจ้าของโรงแรมดีใจมากประหยัดไปได้ 1 ที่)  ส่วนมื้ออื่นๆหนูแก้ว หรือไม่ก็มาพร้อมกันสองนาง กิจกรรมทุกวันของฉันจึงมีแต่  กิน  นอน นวด ไม่มีใครมีความสุขเท่านี้อีกแล้ว 
เช้าตรู่วันนี้ ทั้งสองนางมารับตามนัด  คุณกัซซี่บอกว่าจะพาไปซื้ออาหารเช้าที่ตลาดนัดฝรั่ง  ฉันนึกภาพไม่ออก  แต่ความสงสัยในตัวกัซซี่ ย่อมไม่มี  มั่นใจว่าเธอรู้จักฉันดี  ทุกที่ที่ไปล้วนเป็นรสนิยมที่เธอเลือกแล้ว ไม่ต้องหรูหรา ราคาแพง หรือสวยแบบประดิษฐ์  แต่มีคุณค่าทางใจ ไปเห็นแล้ว กินแล้ว มีความสุข ....ก็เท่านั้นแหละ

      หนูแก้วเป็นสารถี ตามคำบอกของกัซซี่ผู้เป็นนาวิเกเตอร์ ส่วนฉันนั่งเป็นคุณนายอยู่เบาะหลัง  รถวิ่งไปทางไหนไม่สนใจจะจำ  มองแต่ก้อนเมฆยามเช้า ช่างสวยงามเหลือเกิน  เราผ่านแถว ศูนย์ประชุมอะไรสักอย่าง  เห็นป้ายชื่อข้างถนนเขียนว่า หนองฮ่อ  สภาพทางเข้านึกไม่ออกว่าจะมีตลาดอยู่ที่ไหน เพราะเห็นแต่กำแพงวัดกับป่ารถ ข้างรั้วไม้เก่าๆ




        กัซซี่ บอกว่าหลังรั้วไม้ที่ปกคลุมด้วยต้นไม้ใหญ่เหล่านี้เรียกว่า  “หมู่บ้านสวนไผ่ล้อม” ซึ่งเป็นบ้านของบรรดาชาวต่างชาติที่หลงรักเมืองเชียงใหม่  และหนึ่งในสมาชิกของหมู่บ้านนี้คือ  คุณออย และ คุณนิโคล สามี ผู้มีอาชีพทำขนม  ทั้งคู่จะทำขนมขายในหมู่บ้านเรียกชื่อกันว่า  Na Na Jungle   โดยเริ่มทำขนมขายในบ้าน ต่อเมื่อผู้คนเริ่มมากขึ้น  จึงออกมาขายที่ศาลาของหมู่บ้าน


     เมื่อเราพ้นจากรั้วหมู่บ้านเข้าไป  ฉันก็ประทับใจกับสภาพแวดล้อม  หมู่บ้านนี้เดิมเป็นสวนลำใย  ต่อมาเจ้าของได้เปลี่ยนมาสร้างบ้านเช่า โดยยังเก็บต้นลำใยไว้ในสภาพเดิม  บรรยากาศโดยรอบจึงร่มรื่น เงียบสงบ  บ้านแต่ละหลังตั้งห่างกันพอประมาณ  แต่ถึงกระนั้น ฉันก็ยังไม่ได้ยินเสียงเพลงดังๆ ออกมาจากบ้านแต่ละหลังเลย


       สมาชิกของหมู่บ้าน ส่วนใหญ่เท่าที่สังเกต น่าจะเป็นคนที่รักสงบ และเป็นศิลปินเอามากๆ  โชคดีที่หมู่บ้านนี้มีคนทำขนมปังเก่ง อย่างคุณนิโคล อยู่ด้วย  ดังนั้นในทุกเช้าวันเสาร์ เราจึงเห็นสมาชิกของที่นี่ออกจากบ้านมาซื้อขนมปังและอาหารอร่อยๆ กักตุนไว้สำหรับวันอื่นๆ   



      ชื่อเสียงของตลาดนี้ค่อยๆถูกบอกกล่าวขยายวงออกไป  จากหมู่บ้านหนึ่ง ไปยังอีกหลายๆหมู่บ้าน และในไม่ช้า ผู้คนก็มากันล้นหลาม  ไม่เพียงเพื่อมาซื้ออาหารเท่านั้น  แต่ถือเป็นการมาพบปะสังสันต์กันด้วยในตัว 



            
สินค้าที่ขายในตลาด








 วิธีซื้อสินค้าในตลาดนี้
      ขนมต่างๆจะถูกวางไว้ให้เลือกตามใจชอบ จากนั้นจึงเดินมาเข้าคิวเพื่อให้คุณออยคิดเงิน ไม่มีการคนจัดห่อสินค้าให้ ทุกคนต้องทำเอง ด้วยความซื่อสัตย์ 


 กัซซี่ กับหนูแก้ว จ่ายเงินค่าขนมปังเรียบร้อยแล้ว

 นอกจากขนมปังของคุณนิโคลแล้ว  ยังมีสินค้าอื่นๆมาร่วมออกร้านขายด้วย  คนขายเป็นทั้งฝรั่งและไทย หรือแม้แต่ชาวเขาก็เอาพืชผลและข้าวไร่ ที่ปลูกแบบออแกนิคมาขายด้วย
 




     มีร้านขายกาแฟซึ่งคั่วโดยผู้รู้ด้านกาแฟ ตั้งชื่อกาแฟตามชื่อหมู่บ้านว่า "โรงคั่วกาแฟสวนไผ่ล้อม" ฉันได้ความรู้เรื่องกาแฟจากเขามากมาย และอดไม่ได้ที่จะซื้อกลับมากินที่บ้าน



หนุ่มน้อยคนนี้มาช่วยนายขายกาแฟด้วย


        ขณะที่คุณกัซซี่ และ หนูแก้วกำลังเลือกซื้อของ ฉันก็เดินดูตลาดอย่างตื่นตาตื่นใจ  ดูแล้วที่นี่ช่างสวยงามไปหมดทุกมุม  มันเป็นสวรรค์น้อยๆ ที่แอบซ่อนอย่างลึกลับ  ช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้มาพบที่นี่  แต่ถึงกระนั้นก็อยากจะเก็บซ่อนสวนนี้ไว้ต่อไป  ไม่อยากให้คนแห่กันมามากกว่านี้ เพราะสภาพสิ่งแวดล้อม และความสงบสงบคงจะถูกทำลายไปด้วยผู้คนอย่างแน่นอน







     
     เราซื้อขนมปังสุดอร่อยมามากมาย  ทั้งเพื่อเป็นอาหารเช้าวันนี้  และแอบเก็บกลับมากินที่กรุงเทพฯอีกด้วย  





  ขนมปังเป็นแบบยุโรป เนื้อหนักแน่น หอมเนย  ครัวซองแป้งแน่นเหนียว แต่ฟูเป็นชั้นๆ กินแล้วอร่อยชื่นใจมาก


      ช่างเป็นอาหารเช้าที่อร่อยทั้งรส และสุขหัวใจที่ได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงาม

      ขอบคุณ “ กูรู้”  ทั้งสองท่านที่มอบความสุขเล็กๆให้ทุกวัน  ว่างๆจะไปใช้บริการอีกเน้อ ..